- қатъӣ
- [قطعي]а. яқин, аниқ; ҳатмӣ: қавли мо қатъист, иҷрои ин қонун қатъист; ба сурати қатъӣ а) ниг. ба таври қатъӣ; б) тамоман, ба куллӣ; қотеона; ба таври қатъӣ // ба тарзи қатъӣ ба таври аниқ, яқинан; ваъдаи қатъӣ ваъдаи иҷрояш ҳатмӣ, қавли сахт; далели қатъӣ бурҳони қотеъ, далели бешаку шубҳа; чораи қатъӣ тадбири ҳатмӣ, чораи яқинан амалишаванда; қарори қатъӣ тасмими тағйирнопазир; фикри устувор; ҷавоби қатъӣ ҷавоби аниқ, ҷавоби дақиқ; қатъӣ будан а) ҳатмӣ будан; аниқ муайян будан (-и мӯҳлати иҷрои коре); б) устувор будан, мустаҳкам будан, сахт будан (-и азму иродаи касе); азми қатъӣ майлу хоҳиши сахт, азми ҷазм; боварии қатъӣ боварии том, эътимоди комил; зарбаи қатъӣ зарбаи сахт ва ҳалокатовар; оҳанги қатъӣ оҳанги ҷиддӣ (бе ҳазл); қадами қатъӣ қадами устувор; қатъӣ рад кардан ба куллӣ рад кардан, бо қатъият ҷавоби рад додан; масъаларо қатъӣ гузоштан (ё қатъӣ карда мондан) масъаларо кӯндаланг ба миён гузоштан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.